De rol van de ouder

Al vaak vallen je al vrij vroeg in de ontwikkeling van je kind dingen op, die toch net wat anders gaan dan bij de “gemiddelde” kinderen die doorgaans als voorbeeld genoemd worden in alle opvoedkundige boeken en boeken over de ontwikkeling van kinderen.  Je kind kan misschien al lopen met 10 maanden, praat al flinke volzinnen terwijl dit nog lang niet hoeft etc. Zaken waar je je als ouder geen zorgen over maakt, als je de ontwikkeling van jouw kind gewoon volgt.

Vaak ontstaan er in de peuter-of kleuterperiode de eerste zorgen rondom het welbevinden van je kind. Het begin van veel vragen waar maar geen antwoord op te vinden lijkt te zijn. Voor sommige ouders en kinderen ontstaan de eerste zorgen pas in een latere fase op de basisschool, maar iedereen herkent vaak deze periode van zorgen, machteloosheid en frustratie.

Wanneer het vermoeden bestaat (of er duidelijkheid komt) dat hoogbegaafdheid een rol speelt pakken ouders dit vaak serieus en snel op. Ze lezen boeken over hoogbegaafdheid, melden zich aan bij een oudervereniging voor hoogbegaafde kinderen en ouders, struinen het internet af, alles om hun kind maar zo goed mogelijk te begrijpen en te begeleiden. Je denkt snel en handelt snel. Vaak komt er in deze fase ook veel herkenning van jezelf naar boven, hoe was  jouw schoolperiode?

Herkenning en eigen proces gaan hierin meespelen.

Als ouder voel je de verantwoordelijkheid om te zorgen voor passend onderwijs, jij weet wat jouw kind nodig heeft. Pfff…hard werken is dit als ouder. Vaak ben jij namelijk degene met meer kennis dan de omgeving van jouw kind heeft.

Een patroon dat ik vaak zie en ook zo goed herken van mezelf als ouder. Een patroon dat opgebouwd wordt vanuit alle zorgen die er vanaf de vroegere jaren al ontstaan zijn en o zo logisch zijn.

Je gaat je verantwoordelijk voelen waar je niet verantwoordelijk voor bent. Je draagt de verantwoordelijkheid niet meer over aan de omgeving, je leunt minder makkelijk. Je blijft hard aan het werk, zelfs wanneer het beter gaat. Wat een energie kost dit! Vaak komt er een moment dat ouders dit niet meer volhouden, frustratie en onmacht te groot wordt, samenwerking met school soms niet meer vlot verloopt, je het gevoel hebt dat niemand meer de juiste dingen doet.

Vaak zie je dat op dit soort momenten een schoolwisseling komt, soms een beslissing die niet anders kan. Ik heb mezelf op een later tijdstip ook wel eens afgevraagd of ik school de kans heb gegeven om de verantwoordelijkheid te nemen en zelf iets meer achterover te leunen? Wellicht had dit minder energie gekost en was het misschien qua samenwerking prettiger geweest.

Toen mijn energie op was moest ik wel zorgen dat iemand mijn rol kon overnemen, zo voelde dat in ieder geval. Het moment waarop ik ouder kon zijn en geen expert aan tafel hoefde te zijn was een verademing. Ik kon gaan leunen en de verantwoordelijkheid weer terugleggen bij de personen die hiervoor verantwoordelijk waren.

Minder stress, meer energie, meer rust in huis.

Doen wat voor jou werkt!