De eerste week thuisonderwijs zit erop ...

Afgelopen week mochten mijn kinderen en zovele andere kinderen hun pakketje ophalen van school. Werk om thuis te kunnen maken zolang de scholen dicht zitten. Bewondering heb ik voor de leerkrachten hoe ze dit in zo’n korte tijd hebben weten te realiseren.

Mijn dochter ging meteen heel serieus aan de slag, ze had er echt zin in en alles wat op de planning stond van juf moest ook echt af!

Mijn zoon stond er anders in, thuis is altijd een plek geweest die fijn is, waar je bezig kunt zijn met wat jij leuk vind, waar je eigen interesses liggen. Nu moet hij op diezelfde fijne plek werk van school gaan maken. Hij maakt de opdrachten, maar niet meer dan dat. Ik heb mij deze week regelmatig afgevraagd wat hij nu daadwerkelijk heeft geleerd? Of heeft hij alleen maar gereproduceerd omdat dat van hem gevraagd werd?

Mijn andere zoon kan mij precies vertellen hoeveel mensen er op een dag overleden zijn aan Corona, waar dit was en hoeveel nieuwe besmettingen erbij zijn gekomen. Maakt zich druk over het hamster gedrag in de winkels, hij houdt zich bezig met alles wat er gebeurt rondom het Corona virus. Ook hij maakt zijn schoolwerk, maar dit heeft niet zijn aandacht.

Ik zie prachtige schema’s/dagplanningen van ouders/leerkrachten voorbij komen om zo een bepaald ritme in de dag en schoolwerk te houden. Ook ik zat er even aan het begin van de eerste week zo in.

Maar afgelopen week heeft mij ook zoveel andere kanten laten zien.

Kinderen horen alles wat er gebeurt rondom het Corona virus, hebben vragen waar we zelf geen antwoord op hebben. Voelen de spanning van mensen om hun heen.

Maar ook denk ik aan de sfeer in huis, kinderen die moeilijk de motivatie kunnen opbrengen om te starten met hun schoolwerk. Ouders die hierdoor de strijd met hun kinderen aan gaan waardoor er spanning in huis ontstaat. Kinderen die de komende weken meer frustraties krijgen en gedrag laten zien dat in deze omstandigheden heel normaal is. Geen vriendjes van school om mee te spelen, misschien wel meer protest rondom het schoolwerk. Broertjes en zusjes die elkaar steeds meer weten op te zoeken en uit te dagen.

Wat we vooral niet moeten vergeten is dat kinderen zich veilig en geliefd moeten voelen. Dit kan betekenen dat je er op sommige dagen voor kiest om juist het rooster los te laten en het kind laat doen waar op dat moment de behoefte ligt. Kijk samen een filmpje, speel met z’n alles een gezelschapsspel, bak koekjes etc.

Ik las een prachtig stuk van een leerkracht uit Amerika.

“Maak je geen zorgen over achterstand op school. Alle kinderen zitten in hetzelfde schuitje en zullen het allemaal wel redden. Als we terug zijn in het klaslokaal, gaan we hun koers corrigeren en tegemoetkomen aan hun niveau. Leraren zijn hier experts in! Ga op dat moment geen ruzie met ze maken omdat ze geen zin hebben in rekenen. Ga niet tegen ze schreeuwen als ze niet de roosters volgen. Verplicht ze op dat moment niet om 2 uur te leren als ze dat niet willen. Als ik je één ding kan meegeven dan is het dit: Als dit allemaal afgelopen is, is de mentale gezondheid van je kind zo veel belangrijker dan hun academische niveau. En hoe ze zich nu voelen zal veel langer bijblijven dan wat ze precies gedaan hebben de afgelopen week en toekomstige weken. Hou dat in gedachten iedere komende dag!”