Afwachten of ingrijpen?

22 oktober 2020

Het Coronavirus is nog niet onder controle. Onlangs werd in de persconferentie gesproken over het nemen van verregaande maatregelen, met mogelijk een volledige lockdown tot gevolg. Een keuze die bepaald niet gemakkelijk gemaakt kan worden. Voors en tegens moeten tegen elkaar afgewogen worden, volksgezondheid en economische belangen wegen allebei zwaar mee. Sommige mensen vinden dat de maatregelen te streng zijn, terwijl anderen weer vinden dat ze nog niet streng genoeg zijn. Dat er al eerder, en harder ingegrepen had moeten worden.

Dit zette mij aan het denken. Wanneer grijp je in? Wanneer duidelijk is dat het de verkeerde kant op gaat? Of kun je, en moet je, al eerder handelen?

Nou ben ik geen viroloog, en gelukkig ook geen politicus, maar ook binnen mijn praktijk zie ik dat ouders en scholen met vergelijkbare vragen zitten. Het gaat hier dan gelukkig niet om grote landelijke problemen zoals het Coronavirus, maar om kleinschalige, echter soms net zo belangrijke problemen. Wanneer grijp je in als het niet goed gaat met je eigen kind? Wat is het risico wanneer je wacht? Lossen sommige problemen zich vanzelf op, of heb je geen andere keuze dan in te grijpen?

In sommige situaties is het duidelijk. Er is een groot probleem, en je móet handelen. Direct en hard! Ook al voelt dat eng, en weet je niet wat het voor resultaat op gaat leveren. Dan kun je alleen maar hopen dat je het juiste doet. Dat je goede intenties ook het juiste resultaat blijken te hebben, en je je kind weer terug ziet zoals het vroeger was, voordat de problemen ontstonden.

Soms is het echter alleen nog maar een onderbuikgevoel. Weet je nog niet wat er precies aan de hand is, alleen dat het niet zo loopt zoals het moet. Je voelt het als ouder aan, er gaat iets mis, maar wanneer en hoe weet je nog niet.

Moet je dan al handelen? Of wacht je af tot duidelijk is wat er aan de hand is?

Het is een lastige beslissing. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden zeggen mensen weleens. En toch is er wel wat voor te zeggen. Door niet alleen het kind in het moment te observeren, maar ook te anticiperen op de toekomst, kunnen we soms volstaan met minder drastische maatregelen. En wordt het ‘nieuwe normaal’ al snel gewoon weer ‘normaal’. Want of je nou voor strengere of minder strenge maatregelen bent, dat willen we toch allemaal?

    Delen...

    Deze website gebruikt cookies. Door gebruik te maken van deze website, geef je aan akkoord te zijn met het gebruik van cookies.   Privacystatement  >

    Akkoord